ตอนที่ 1
วันนั้น...ทรายกับกรนั่งอยู่ที่บาร์เก๋ๆริมทะเล กรก็ถามขึ้นมาลอยๆว่าเคยคิดไหมว่าแก่ๆไปแล้วจะเป็นยังไง ทรายบอกถ้ามีเงินเก็บไม่ได้เดือดร้อนอะไร คงทำงานการกุศล ช่วยเด็กๆไปเรื่อยๆจนกว่าจะไม่มีแรง
กรตอบทันทีว่าคิดเหมือนกันเลย ถามว่าคบกันปีกว่าๆแล้วรู้สึกยังไง?
กรถามว่ารู้ใช่ไหมว่าตนไม่ใช่คนสวีตหวานแหวว ทรายตอบขำๆว่าไม่รู้ก็บ้าแล้ว
“แล้วรับได้ไหม” ทรายบอกว่าถ้ารับไม่ได้ก็คงเลิกไปนานแล้ว “ถ้ารับได้...เราแต่งงานกันเลยไหม”
“หือ พูดจริงหรือพูดเล่น??” ทรายงงมาก กรถามว่าคนอย่างตนพูดเล่นเป็นเหรอ “แต่...มันง่ายๆกันอย่างนี้เลยเหรอคะ”
กรพูดหน้าตาเฉยว่าก็ไม่เห็นจะมีอะไรยาก ชีวิตจริงเวลาเขาขอแต่งงานกันมันก็ง่ายๆแบบนี้แหละ ไม่ต้องมีเซอร์ไพรส์...เราอยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกสบายใจ มีเป้าหมายในชีวิตเหมือนกัน และก็รับข้อเสียของกันและกันได้ โตๆ กันแล้ว แต่งกันเลยแล้วกัน
ทรายอึ้งแล้วอึ้งอีก กรเปิดกระเป๋าหยิบแหวนออกมาเปิดให้ทรายดู บอกว่าตนเตรียมแหวนมาพร้อม อันนี้วงเล็กๆซ้อมไปก่อน งานจริงเดี๋ยวเอาแหวนแม่มาให้ แล้วรวบรัด
“แต่งงานกันนะ”
“ค่ะ แต่งก็แต่ง” ทรายตอบอึ้งๆปนหัวเราะ
ปรากฏว่าพอกรสวมแหวนให้ก็มีช่างภาพมาถ่ายรูป พลุถูกจุดฟึบๆๆๆ ทรายมองตาค้างถาม
“อย่าบอกนะว่า...”
“เปล่า...ผมไม่ได้เตรียมพลุนะ มันบังเอิญ...ส่วนช่างภาพก็คนรู้จักกันอยู่เลยชวนมาถ่ายรูปให้หน่อยเก็บไว้เป็นหลักฐาน” กรโบกมือให้ช่างภาพช่างภาพโบกมือตอบ ทรายก้มหน้าพูดยิ้มๆเหวอๆ
“นี่คือ...เราจะแต่งงานกันจริงๆใช่ไหมคะ”
กรยิ้มแทนคำตอบ...นี่คือการขอสาวแต่งงานแบบของกร
อีกสามเดือนต่อมา ย้อนหลังจากวันนี้ไปสามเดือน กรกับทรายก็แต่งงานกันที่ชายหาดจัดเป็นงานเล็กๆในครอบครัวและคนรู้จักกับเพื่อนๆ
แม่น้ำทิพย์รำพึง เมื่อมาดูรูปแต่งงานของทราย
“น่าใจหายเนอะ อยู่ๆลูกสาวแม่ก็โตจนแต่งงานมีครอบครัวของตัวเอง ภาพลูกสาวที่เครียดกับการเรียนปริญญาโท วิ่งแก้ปัญหาเด็กๆ แก้ปัญหาตัวเอง ยังติดตาแม่อยู่เลย”
“ทรายก็ใจหายค่ะแม่ เปิดเทอมนี้จะเป็นเทอมแรกที่ทรายต้องทำงานโดยมีความเป็น ‘ภรรยาท่าน ผอ.’ พ่วงท้าย ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง”
“การเป็น ‘ภรรยาที่ดีของผู้นำ’ ต้องวางตัวให้เหมาะสม...ยิ่งเราอยู่ในที่สูง ยิ่งต้องทำตัวให้ติดดิน ผู้ใหญ่ที่สูงยิ่งต้องทำตัวให้ติดดิน ผู้ใหญ่เมตตา ลูกน้องรัก และที่สำคัญ...ความในอย่าเอาออก ความร้อนใจจากข้างนอกอย่านำเข้าบ้าน สามีภรรยาทำงานด้วยกันมันไม่ใช่เรื่องง่าย ทรายต้องค่อยๆศึกษาและปรับตัวไปนะลูกแม่เชื่อว่า ลูกแม่ทำได้”










